- ابن ذئبه (اِ نُذِءْ بَ)
نام شاعری از عرب. (منتهی الارب)
معنی ابن ذئبه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ نُ ذَ هََ)
لغت نامه دهخدا
ابومحمد عبدالله بن محمد ذهبی ازدی. فیلسوف و کیمیاوی و طبیب اندلسی. وفات او در 456 ه. ق. به بلنسیه. و او را کتابی است راجع بمغذی نبودن آب
(اِ نُ شُ بَ)
لغت نامه دهخدا
قاضی تقی الدین ابوبکر احمد بن شهبۀ دمشقی. صاحب کتاب طبقات الشافعیه و تفسیر و کتاب الاعلام به تاریخ الاسلام و آن ذیل تاریخ ذهبی است. وفات 851 ه. ق
(اِ نُ قِ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابوجعفر محمد بن عبدالرحمن بن قبه. متکلم مشهور شیعی، از مردم ری. در اول امر معتزلی بود و از آن پس بمذهب تشیع گرایید. او در قرن سیم هجری میزیست و با ابوالقاسم بلخی متکلم معروف معاصر بود. او را کتب چند است، ازجمله: المستثبت در نقض ابوالقاسم بلخی. الانصاف. کتاب الرد علی الزیدیه و ابن بابویه این کتاب را در اول اکمال الدین تماماً نقل کرده است. و ابن الندیم دو کتاب از او نام میبرد یکی الانصاف فی الامامه و دیگر کتاب الامامه